วัดมหาวนาราม หรือ “วัดป่าใหญ่” ได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ ยกฐานะจากวัดราษฎร์ขึ้นเป็นพระอารามหลวง ชั้นตรี ชนิดสามัญ เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2521 นับเป็นพระอารามหลวงคณะสงฆ์มหานิกาย แห่งแรกของจังหวัดอุบลราชธานี
พระเจ้าใหญ่อินทร์แปลง ในวิหารวัดป่าใหญ่ เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย งดงามด้วยพุทธศิลป์แบบล้านช้าง โดยองค์พระพุทธรูปปูนปั้นที่เรียกว่า ปูนชะทาย คือใช้ดินโพนผสมกับกาวน้ำแล้วนำมาโบกคล้ายกับซีเมนต์แล้วลงรักปิดทอง หน้าตักกว้าง 3 เมตร สูง 5 เมตร นามของ พระเจ้าใหญ่อินทร์แปลงนั้น หมายถึงพระพุทธรูปที่พระอินทร์มาสร้างขึ้น มีตำนานกล่าวว่ามีทั้งสิ้น 3 องค์ คือ องค์หนึ่งอยู่เวียงจันทร์ องค์ที่สองอยู่นครพนม และ องค์ที่สามอยู่วัดมหาวนาราม แห่งนี้
จากหลักฐานศิลาจารึก วัดมหาวนาราม ผู้สร้างพระพุทธรูปพระเจ้าใหญ่อินทร์แปลง คือ ท่านพระมหาราชครูศรีสัทธรรมวงศา พร้อมด้วยศิษยานุศิษย์ได้พร้อมใจกันสร้างแล้วเสร็จ ทำพิธีพุทธาภิเษก และเบิกพระเนตร เมื่อวันอาทิตย์ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 5 จ.ศ. 169 ปีเมิงหม้าง ตรงกับ พ.ศ. 2350 ปีเถาะ นพศกเมื่อยามแถใกล้ค่ำ เจ้าเมืองอุบลราชธานี ในขณะนั้นคือ พระพรหมวรราชสุริยวงศ์ (ท้าวทิดพรหม)
ในการก่อสร้างพระเจ้าใหญ่อินทร์แปลงนั้น ได้รับการกล่าวขานว่า เมื่อช่างปั้นถึงบริเวณพระพักตร์ก็ได้เกิดมีฝนตกฟ้าร้องอยู่ตลอดเวลา ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์อยู่แล้ว เพราะเหลือแค่การตกแต่งให้สวยงามเท่านั้นจึงได้พากันเลิกงานปั้นพระพักตร์ไว้ก่อน จากนั้นได้พากันกลับบ้าน พอถึงตอนดึกก็ได้มีแสงสว่างเต็มบริเวณวัดไปหมดและเกิดลำแสงพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ ผู้คนก็ตื่นตกใจและวิ่งมาดูภายในวัดก็ไม่เห็นมีอะไร จึงกลับสู่บ้านเรือนของตน
พอรุ่งเช้าก็ปรากฏว่าพระพักตร์ที่ยังตกแต่งไม่เสร็จนั้นก็ได้สำเร็จเรียบร้อยสวยงามเป็นอย่างยิ่ง พอเห็นเป็นอย่างนั้นชาวบ้านก็พูดว่าเทวดามาสร้าง พระอินทร์แปลงร่างลงมาสร้าง แปลงร่างลงมาเป็นตาผ้าขาวมาสร้าง จึงได้สวยงามอย่างนี้ ถ้าคนธรรมดามาสร้างจะไม่สวยงามได้เพียงนี้ เหตุนั้นจึงได้ขนานนามว่า “พระเจ้าอินแปง” และในกาลต่อมาเพื่อให้เข้ากับยุคสมัย ทางวัดจึงได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น พระเจ้าใหญ่อินทร์แปลง
